تاریخ فلسفه غرب، بازنویس سلسله درسهایی است که راسل از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۳ در آمریکا داده بود و سپس در تابستان ۱۹۴۴ در انگلستان برای انتشار آماده شد.
این کتاب پر خواننده ترین اثر راسل از کار درآمد و از زمان انتشار (۱۹۴۵) تا امروز همیشه در ردیف آثار پرفروش قرار داشته است. ولی اهل فن درباره ارزش آن اتفاق نظر ندارند. برخی آنرا نمونه قوت تحلیل و روشنائی بیان می دانند. برخی نیز برآنند که در تاریخ برداشت های شخصی و یک جانبه ای از متفکران و مکاتب فلسفی ترسیم شده است؛ و به عنوان تنها وسیله ی آشنایی با تاریخ تفکر اروپایی می تواند بسیار گمراه کننده باشد. کسانی هم هستند که معتقدند هر دو حکم یاد شده کم یا بیش درست است.
راسل در این باره می گوید: «فردی بی تمایل خاص نمی‌تواند تاریخ جالب توجهی بنویسد، به نظر من، کسی که مدعی نداشتن تعصب یا تمایلی باشد فریبکار است.»
وی همچنین در مقدمه این کتاب می گوید: «در تألیف کتابی چون کتاب حاضر، مسئله برگزیدن مطلب مسئله بس دشواری است. کتابی که در آن از جزئیات سخن به میان نیاید خشک و خالی و خسته کننده می گردد؛ و چون به جزئیات پرداخته شود، بیم آن می رود که مثنوی هفتاد من کاغذ شود. من خواسته ام این دوشق را باهم سازش دهم، از این راه که فقط از فلاسفه ای سخن بگویم که در نظرم دارای اهمیت بسیارند؛ و در مورد همین فلاسفه نیز آن جزئیاتی را به میان آورم که اگر ضروری نباشد باری در توضیح مطلب و جان بخشیدن به کلام به کار آید. فلسفه از دیرگاه امری تنها مربوط به مدرسه ها و یا موضوعی تنها برای بحث و جدل مشتی مردم درس خوانده نبوده است. فلسفه جزو زندگی اجتماع بوده، و من کوشیده ام آن را بدین اعتبار بررسی کنم. اگر این کتاب حسنی داشته باشد، آن حسن همانا از این رهگذر حاصل آمده است.»
کتاب در سه بخش کلی تنظیم شده است و به بررسی فلسفه هزاره اول قبل از میلاد تا اواسط قرن بستم میلادی پرداخته است.