آزادى مى‌تواند معنایى غیر از امکان تحصیل بدونِ سعىِ لذایذ داشته باشد. فهمى بسیار متفاوت، و شجاعانه، از آزادى وجود دارد که خرد عام بر آن صحه مى‌گذارد. آزادى راستین را نمى‌توان رابطه‌اى میان میل و ارضاى میل دانست، آزادى رابطه‌اى میان اندیشه و عمل است؛ انسانِ مطلقاً آزاد کسى است که هر عمل او از قضاوتى ابتدایى دربارهٔ هدفى که براى خود برگزیده و نیز دربارهٔ زنجیرهٔ وسایل مناسب براى رسیدن به آن هدف نشئت مى‌گیرد. مهم نیست که این اَعمال آسان باشند یا دردناک یا حتى با موفقیت همراه باشند؛ گرچه درد و شکست موجب ناخشنودى انسان مى‌شوند، مادام که انسان خود ترتیب‌دهندهٔ اَعمال خویش باشد، درد یا شکست نمى‌توانند موجب تحقیر او شوند.