خودزندگی‌نامه‌ای شاعرانه از یکی از بزرگترین شاعران قرن بیستم. پابلو نرودا در کتاب اعتراف به زندگی از زندگی و خاطرات و سرگذشت خود سخن می‌گوید و از این طریق خواننده را به پیچ و خم جهان شاعرانه و سرچشمه‌های تخیل شعری‌اش می‌برد و تصویری به دست می‌دهد از زندگی غنی و تأملات ژرف شاعری بزرگ و زمینه پدیدآمدن شعرهایی که از ماندگارترین اشعار جهان‌اند. خاطرات پابلو نرودا البته خاطره‌نویسی در معنای کلاسیک آن نیست، بلکه یادهای یک شاعر از زندگی و روایت‌های شاعرانه او از چیزهاست. نرودا خود در آغاز این کتاب درباره شیوه خاطره‌نگاری‌اش و تفاوت میان روایت یک خاطره‌نویس و روایت یک شاعر از خاطراتش می‌نویسد: «در این خاطرات و بازآفرینی‌ها گاه این‌جا و آن‌جا خلئی است و گاه برخی فراموش شده‌اند چرا که زندگی همین است. درنگ‌هایی که برای رؤیا می‌کنیم یاری‌مان می‌دهد کار روزانه را دوام بیاوریم. بیشتر چیزهایی را که به خاطر آورده‌ام تیره‌و‌تار گشته‌اند و چون بلوری خُردشده با خاک یکسان شده‌اند.