عمر سیف الدین دوازده سال از زندگی کوتاه خود را با فعالیت های ادبی گذراند و در این مدت بیش از یکصد و ده داستان، یک نمایشنامه و دو رمان ناتمام نوشت. او ضمن نوشتن داستان ها و مقالات انتقادی-سیاسی و فکاهی خود، تابلوهایی گویا از زندگی، عادات و رسوم طبقات مختلف اجتماعی ملت ترکیه را نیز ترسیم کرده است‏.‏ عمر سیف الدین خودش معاصر و ناظر روزهای مهم و تاریخی ترکیه در سالهای ۱۹۲۰-۱۹۱۸ بود و در زندگی سیاسی و اجتماعی مملکت، فعالیت موثری داشته است. اغلب داستانهای او با وقایعی نظیر انقلاب ترکهای جوان در سال ۱۹۰۸، جنگ بالکان و جنگ جهانی اول و سقوط امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۱۹ مربوط است. در میان نوشته های او، ماجرای یک قهرمان به نام افروز بیگ که با لحن انتقادی تندی به رشته تحریر درآمده، بیش از همه معروف است. او در این اثر فکاهی، روشنفکران دوران انقلاب ترک های جوان (سال ۱۹۰۸ میلادی) را هدف حملات خود قرار داده و سیاستمداران نادان و دانشمندان قلابی را که مانند افروزبیگ در مقابل تمدن غرب کرنش می کنند به باد انتقاد گرفته است‏.