ولادیمیر بارتول در زمان الموت حسن صباح و جنبش اسماعیلیه را از زاویه ی خاصی می نگرد و به ذوق خود طرحی از چهره ی حسن می کشد که هول آفرین، اما پرمعنا و جذاب است نویسنده در این رمان بر خلاف تصور گروهی از خوانندگان قصد تاریخ نویسی ندارد بلکه او با دقت و وسواسی شگفت آور به نقل جزئیات وقایع می پردازد و گاهی چنان ریزه کاری می کند که ما را به حیرت می اندازد و بیرحمانه ترین صحنه ها را با چنان ظرافت شاعرانه ای می آمیزد که خواننده احساس نفرت نمی کند، بلکه به تردید می افتد و مجذوب می شود و به فکر می رود حسن صباح در این رمان گاهی عظمتی غول آسا می یابد و با آن که فریفتگان و فدائیانش را زیر پا له می کند، هرگز ابعاد انسانی و معنوی اش را از دست نمی دهد. نویسنده برای نوشتن رمان الموت بی تردید اسناد تاریخی مربوط به این دوران را دقیقاً مطالعه کرده و با افسانه های پیرامون آن آشنا بوده است. در رمان الموت گاهی تاریخ با افسانه می آمیزد و گاهی حوادث از واقعیات تاریخی دور می شود اما داستان آن قدر جذاب و پرکشش و هیجان انگیز است که هرکس چند صفحه اول آن را بخواند دیگر نمی تواند کتاب را رها کندو با امواج پرخروش حوادث همراه می شود و بی صبرانه تا پایان پیش می رود.