داستان حاضر ماجرای دو دوست قدیمی به نام «ادیگی» و «کازانگاپ» است که هر دو در ایستگاه راه‌آهن صحرای اوزک کار می‌کردند. ماجرا با خبر مرگ کازانگاپ به ادیگی شروع می‌شود و از آن‌جا که ادیگی این پیرمرد را که تک و تنها در خانة کوچکی با دیوارهای گلی زندگی می‌کرد از جانش بیش‌تر دوست داشت، دادن این خبر بسیار مشکل بود. کازانگاپ در وصیت‌نامة خود از ادیگی خواسته بود تا او را در گورستان آنابیت دفن کند. این گورستان از صحرای اوزک دور و بنا به دلایلی دفن کردن اجساد در آن ممنوع بود. داستان با گریز به سال‌های گذشتة این دو دوست ادامه می‌یابد و ماجراهای بسیاری از عشق و ایثار و فداکاری، برای خواننده نقل می‌شود.