کتاب حاضر روایتی تازه از تاریخی کهن است. در گفتمان تاریخ نگاری عصر صفوی، با کلان روایتی سروکار داریم که در آن سیاست بر دیگر عناصر غلبه دارد. همچنین در این چارچوب، دوگانه انگاری های کلیشه ای همانند تضاد بین ترکان و تاجیکان یکی از علل عمده و پیش برنده تحولات تاریخ صفویه محسوب می شود. نویسنده که از صفویه پژوهان نامی معاصر است، کوشیده تا فراتر از آموزه های رایج در باب صفویان، تصویری عمومی و گفتمانی از رویدادهای این دوران ارائه کند. در این مطالعه، بر نقش کانونی شاه به عنوان نقطه اتصال نیروهای ناهمگون حامی حکومت تاکید و حکومت صفویه نه به عنوان حکومتی سوم بلکه به مثابه یک «پروژه» تعریف شده است.