در سال ۱۹۳۲ تقریبا دوازده میلیون آمریکایی بی‌کار بودند. مدت بی‌کاری اکثر آن‌ها آن‌قدر به درازا کشیده بود که تمام پس‌اندازشان را خرج کرده بودند. سرانجام زمانی که نتوانستند اجاره یا قسط وام مسکن خود را بپردازند، خانه‌هایشان را نیز از دست دادند. بسیاری در آلونک‌های مقوایی در محله‌هایی موسوم به هووِرویل زندگی می‌کردند. در هر شهری جلوی مکان‌هایی که به تهیدستان نان و سوپ می‌دادند یا بیمارستان‌هایی که غذاهای پسمانده خود را توزیع می‌کردند، صف غذا تشکیل شد. هزاران مرد جوان و پسربچه آواره شدند تا در جستجوی کارهای فصلی و موقتی پهنه کشور را زیر پا بگذارند. صدها هزار کودک از رفتن به مدرسه بازماندند، چون محله‌هایشان توان باز نگه داشتن مدارس را نداشتند. سه سال گرسنگی و فقر امید چندانی برای آمریکایی‌ها باقی نگذاشت، بلکه پرسش‌های بسیاری فرارویشان قرار داد. سبب بحران اقتصادی چه بود؟