«یه چیزی به‌اتون می‌گم باورتون نمی‌شه. وقتی بهزاد رفت، ما نفهمیدیم! می‌فهمین چی می‌گم؟ ما نفهمیدیم چه اتفاقی افتاده. نفهمیدیم چه بلائی سرمون اومده. نفهمیدیم یعنی چی اعدام یه بچۀ بیست و سه-چار ساله. نه این که فقط خود من – من خاله‌ش بودم. خودم بچۀ خورد داشتم. خود آقای بهزادی هم همین طور. می‌خوام بگم خود طاهرۀ خدابیامرز هم همین طور. یه چیزی تو کلّه‌مون بود، مثل این که جوونی که اعدام می‌شه، نمی‌ره، نمی‌میره. همیشه هست. همیشه با ماست. از این حرف‌ها. با این حرف‌ها دلمون رو خوش می‌کردیم. نمی‌فهمیدیم.»
محسن یلفانی، نمایشنامه‌نویس ایرانی و خالق آثاری چون «قوی‌تر از شب»، «در یک خانواده ایرانی»، «بن‌بست» و «انتظار سحر» است. «قلم متعهد» مشخصه اصلی آثار محسن یلفانی است که به وضوح در تمام آثارش دیده می‌شود. یلفانی با نگاه مسئولانه‌ی خود روایت انسان‌هایی را به روی صحنه می‌کشد که از زاویه تعهد و وفاداری به آرمان، رنج می‌کشند و یا به صورت بازماندگانی از این رنج روی صحنه ظاهر می‌شوند. او با استفاده از تعلیق و تکنیک‌های دیگر سعی می‌کند تماشاگر را تکان دهد و گاه با غافلگیری فضایی عادی نمایشنامه‌هایش را تبدیل به مکان یک حادثه انسانی می‌کند. در آثار او اگرچه تمثیل و نمادپردازی دیده می‌شود اما سبک نوشتاری‌شان اغلب از چهارچوب رئالیسم خارج نمی‌شوند.
گفتنی است اغلب نمایشنامه‌های او توسط تینوش نظم‌جو به زبان فرانسه برگردانده شده‌اند.
آخرین نمایشنامه ٔ او «بهار هر سال» نام دارد که به تازگی در نشر ناکجا منتشر شده است.
 
با کلیک کردن روی این قسمت، سری هم به صفحه‌ فیس‌بوک این نویسنده بزنید.