کتاب حاضر یکی از آثار فلسفی و علمی و اجتماعی برتراند راسل بشمار می‌رود و آنرا در هشتادمین سال زندگی خود منتشر کرده است. وی در این کتاب علم را محور زندگی انسان قرار داده و استفاده صحیح از تکنیک را یگانه وسیله بهبود وضع بشر می‌داند. با فرو ریخگی فرهنگی و تمدنی که معلول ترس و ناامیدی و یأس است مبارزه می‌کند و روح امید و شهامت و محبت و خوش‎بینی را در افراد تقویت می‌نماید. در اصلاحات اجتماعی علاوه بر مسئله تعلیم و تربیت، تقسیم اراضی، تعدیل سرمایه‌ها، نظارت بر موالید، آزادی، صنعتی نمودن کشور و مکانیزه کردن کشاورزی را لازم می‌داند و در عین حال تمام این عوامل را برای رفاه حال جامعه ضروری و غیرقابل اجتناب می‌شمارد و تصریح می‌کند که با رعایت این اصول همان آسایش و رفاهیتی که در کشورهای مترقی جهان وجود دارد نصیب ما نیز خواهد شد و صلح عمومی در پناه آن تأمین می‌گردد. او می‌گوید با اینکه در طول سه قرن گذشته علم قدرت انقلابی خود را به عنوان یک نیروی باور نکردنی تثبیت نموده کار علم در تطور زندگی بشر در مراحل ابتدایی است و بطور اختصار اثرات مختلفی را که علم در زندگی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انسان داشته است مورد بحث قرار می‌دهد.