کنت ژوزف آرتور دوگوبینو «، نویسنده و مرد سیاسی معروف فرانسوی در سال ۱۸۱۶ م. متولد شد و پس از انجام تحصیلات مقدماتی، در مدرسه سن سیر به فراگرفتن متون نظامی مشغول شد. گوبینو بعد از مدتی مدرسه نظام را‌‌ رها کرد و به مطالعه درباره علوم اجتماعی و نژاد‌شناسی و تحقیق در اصول تمدن و فرهنگ ملل پرداخت. وی دلباخته تمدن‌های باستانی اقوام ژرمنی و شرقی بود و کتابی نیز در زمینه اختلاف تمدن و فرهنگ نژادهای مختلف بشر نوشت. به عقیده وی مساوی نبودن افراد و نژادهای مختلف بشر، از قوانین مسلم طبیعت است، و بر خلاف اصول انقلاب کبیر فرانسه، مردم با یک‌دیگر برابر نیستند، بلکه همواره گروهی بر دیگران برتری دارند که آنان را «بر‌ترین مردم» نام نهاد. هم‌چنین در میان ملت‌های مختلف نیز، دسته‌ای از دسته دیگر عالیترند که ایشان را» بر‌ترین ملل «باید خواند؛ اقوام و ملل ممتاز و برگزیده نیز، باید بر سراسر جهان حکمروایی قطعی و مطلق داشته باشند. به اعتقاد گوبینو ترقی و تکامل ملت‌ها با‌نژاد آن‌ها بستگی کامل دارد و از میان نژادهای انسان،‌ نژاد سفید از دیگران عالیتر است. گوبینو دوبار؛ یکی در سال ۱۸۵۴ و دیگر ۱۸۵۹ به ایران سفر کرده و در سفرهای خود به تحقیق و مطالعه درباره تاریخ ایران و خصوصیات ملی و اجتماعی ایرانیان پرداخت و پس از سفر دوم خود کتاب حاضر را تالیف کرده که حدود سی سال پیش مرحوم میرزا ابوتراب‌خان نظم‌الدوله آن را به فارسی ترجمه کرد و اکنون توسط فرزند وی به چاپ رسیده است. در این کتاب، کنت دوگوبینو با مراجعه به ماخذ یونانی، رومی، اسلامی، ایرانی و... تاریخ ایران باستان را از آغاز مهاجرت اقوام ایرانی به فلات ایران، تا انقراض دولت اشکانیان تالیف کرده است. قابل ذکر است که گوبینو شیفته تاریخ باستانی ایران بوده است و در سراسر کتاب بر تمدن، اخلاق، قوانین و خصوصیات اجتماعی و ملی ایرانیان قدیم، هم‌چنین، سیاست و مملکت‌داری شهریاران نام‌دار این کشور به دیده تکریم می‌نگرد. وی ایران را مهد تمدن اقوام آریایی و منشاء یکی از بهترین حکومت‌ها و اساسی‌ترین قوانین بشری می‌شمارد.»