... نظام سياسي ايران از ميان انواع نظام هاي شناخته شده، نظام خودكامگي بوده است، يعني نظامي كه به ظاهر يك نفر، بدون ضابطه و قانون، خواسته هاي خود را تحميل مي كند... در نظام خودكامگي ترس جانمايه ي رابطه بين پادشاه و مردم است. فردوسي در داستان «ضحاك ماردوش» دو مار را كه مغز انسان ها خوراكشان است نماد اين خودكامگي قرار مي دهد و آرزوي استقرار نظامي استوار و شاهي دادگستر و مردماني دل آگاه و عدالت پرور را در سر مي پرورد. اما چه مي شود كه ريشه هاي خودكامگي همچنان در اعماق تاريخ ما مي پايد و مي ماند. جامعه شناسي خودكامگي از خلال هزارتوي تاريخ ديرسال ايران و ايرانيان، به جست وجوي علل و عوارض ديرپايي و ماندگاري خودكامگي در نظام سياسي و فكري مي پردازد و با جست وجو در اخبار و احوال تاريخي و با توجه به نظريه هاي نوين جامعه شناسي سعي در يافتن و تبيين و تعريف آبشخور خودكامگي دارد.
