فرانک ویوا و اندرئا بیتی در کتاب داستان‌ هایی درباره بچه ها و معماری، دو داستان کوتاه با روایتی ساده را نوشته‌اند. داستان‌هایی که کودکان را با معماری آشنا می‌کند و به آن‌ها بینشی از شغل معماری می‌دهد. کودکان با خواندن این کتاب به شکل غیر مستقیم با تفکر انتقادی آشنا می‌شوند. درمی‌یابند که تخیل، اندیشه و ساختن، در هیچ محدوده‌ای نمی‌گنجد. آن‌ها با تجربیات مشترک کودکان دیگر آشنا می‌شوند. تجربیاتی که نشان می‌دهد بچه‌ها به عشق ساختن، از هر ابزاری استفاده می‌کنند. لگو، خمیربازی، شن،  ماکارونی یا هر چیز دیگری، صرفا برای آن‌ها حکم ابزاری را دارد که رویایشان را تجسم ببخشد. علاوه بر این، والدین هم با خواندن کتاب داستان هایی درباره بچه ها و معماری درمی‌یابند که نمی‌توان کودکان را محدود کرد و در نهایت خلاقیت کودکان راه خودش را پیدا می‌کند.