یک بار راهبی بودایی دانا، قدرت رها کردن امور با در دست گرفتن یک فنجان چای را توضیح داد؛ نگه داشتن فنجان برای چند ثانیه تلاش زیادی نمی‌خواهد اما پس از چند دقیقه، ناراحتی جدی ایجاد می‌شود و یک ساعت بعد به عذابی تحمل‌ناپذیر تبدیل شده است. فقط با زمین گذاشتن فنجان خود را از درد رها می‌کنیم. نگه‌داشتن چیزها می‌تواند دردناک باشد. با‌این‌حال بسیاری از مردم در چسبیدن به چیزهایی مانند عقاید مردم، کینه‌ها، معشوق‌های سابق، دارایی‌های مادی، خاطرات بد و نگرانی‌ها در مورد آینده استادند. از طریق چسبیدن مداوم و بی‌وقفه به همۀ این چیزها، زندگی ما روز به روز سنگین‌تر و ناخوشایندتر می‌شود. اما اگر چیزها را رها کنیم، حتی اگر موقتی باشد، آرامش را تجربه خواهیم کرد. در دنیای امروز، هنر رها کردن اقدامی عصیانگرانه است. با زمین گذاشتن فنجان، علیه جامعه‌ای شورش می‌کنیم که وسواس موفقیت و اعتبار دارد، که عشق سمی و وابستگی ناسالم را ارج می‌نهد و حرص را بر رضایت ترجیح می‌دهد. کتاب در باب رهاکردن امور، مجموعه‌ای از مقالات ویرایش‌شده و اصلاح‌شده درباره موضوعات مختلف است. این آثار کوتاه، هنر رها کردن را با الهام از مکاتب مختلف بررسی می کند: از فلسفۀ شوپنهاور تا دیوژن و تا تائوئیسم.