مؤثرترین رهبران وجه اشتراکی حیاتی دارند: همۀ آن‌ها هوش هیجانی بی‌مانندی دارند. این بدان معنا نیست که ضریب هوشی و مهارت‌های فنی نقشی در مؤثربودن آن‌ها ندارند. این عوامل نیز اهمیت دارند؛ اما بیشتر جزو حداقل قابلیت‌های لازم و به‌مثابۀ الزامات اولیۀ مشاغل اجرایی به حساب می‌آیند. با وجود این، پژوهش‌ها به‌وضوح نشان می‌دهند هوش هیجانی شرط لازمِ رهبری است. بدون هوش هیجانی، هر فردی می‌تواند بهترین دوره‌های کار‌آموزی جهان را بگذراند، ذهنی تحلیلگر و نافذ و منبعی بی‌پایان از ایده‌های هوشمندانه داشته باشد؛ اما بازهم به رهبری عالی تبدیل نشود. چه‌چیزی رهبران عالی را از رهبران صرفاً خوب متمایز می‌کند؟ دنیل گلمن می‌گوید: این عامل ضریب هوشی نیست، بلکه هوش هیجانی است. هوش هیجانی مجموعه‌ای از پنج مهارت است که بهترین رهبران را توانمند می‌کند که عملکرد خود و زیردستانشان را بیشینه کنند. بر اساس تحقیق صورت‌گرفته روی یکی از شرکت‌ها، عملکرد بخش‌های زیر نظر مدیران ارشد بهره‌مند از کمینۀ قابلیت‌های هوش هیجانی، 20درصد بیشتر از میزان تعیین‌شده برای سود سالانه بود. هریک از ما با میزان خاصی از مهارت‌های هوش هیجانی به دنیا آمده‌ایم؛ اما می‌توانیم این توانایی‌ها را با استمرار، تمرین و دریافت بازخورد از همکاران یا مربیان، تقویت کنیم.