این کتاب شامل 42 نوشته مطبوعاتی «گابریل گارسیا مارکز» است که بین سال‌های دهه پنجاه تا هشتاد در نشریات مختلف به چاپ رسانده است. از دل این یادداشت‌ها و تک‌نگاری‌ها می‌توان به تحلیل او از نوشتن رمان‌های مشهورش مانند «صد سال تنهایی»، «پاییز پدر سالار» و... پی برد. در «رسوایی قرن» با نوشته‌هایی روبه‌رو هستیم که هم چاشنی خیال و هم واقعیت در هم آمیخته شده و خود مارکز بخش خیالی آن را نیز واقعی می‌داند و در طول همین کتاب به خوانندگانی که این بخش از کتاب را نمی‌بینند انتقاد می‌کند. «آرایشگر رئیس دولت»، «قاتلان تنهادلان»، «خون‌نامه نگاری»، «دیدار با مجارستان» و... عنوان یادداشت‌های این کتاب را تشکیل می‌دهند.