ما فقط يک چهره از زمان را مى‏بينيم، ولى شايد به نوعى زمان‏هاى مختلفى در دنياى واقعى ما جريان داشته باشد و اين مى‏تواند دليلى باشد براى بسيارى از شگفتى‏هاى اطراف ما که نمى‏توانيم براى آن‌ها توضيحى منطقى داشته باشيم. «آلن لايتمن»، «انيشتين» را در روزهايى تصور مى‏کند که هنوز به فرضيه‌ي زمان دست نيافته است و هر کدام از فرضيه‏هايى را که انيشتين مى‏توانست متصور شود حدس زده و داستانى راجع‌به آن مى‏نويسد، به اين ترتيب که در تمام داستان‏ها ساکنان شهر کوچکى در سوئيس را فرض مى‏کند که آن زمان در دنياي‌شان جريان دارد و به اين ترتيب چهره‏ هاى مختلف زمان را معرفى مى‏کند.