از زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه (1227ـ1275 خ) که پادشاهی‌اش با مفهوم پیشامدرنِ «سایة خدا روی زمین» گره خورده بود تا آغاز تاجگذاری محمدرضاشاه (1320) به عنوان «شاه ایران» که از ناسیونالیسم جدید برآمده بود، مدت ‌زمان‌ زیاد نمی‌گذشت اما دگرگونی پیوندخورده با دولت، جامعه و فرهنگ به حدی عمیق بود که سلطنت این دو از بسیاری جهات قابل مقایسه نیست. ساخت هویت ملی ایران اثر افشین مرعشی، پژوهشی ژرف و چندبُعدی است که فرایند شکل‌گیری ایرانِ مدرن را در تقاطع فرهنگ، سیاست و نهادهای دولتی بین سال‌های 1250 تا 1320 خورشیدی واکاوی می‌کند. این کتاب با گذر از تاریخِ صرفاً سیاسی، به لایه‌های پنهانِ هویت‌سازی ملی می‌پردازد: از نقش آموزش نوین و مطبوعات در ترویج اندیشۀ ملی‌گرایی تا بازتعریف نمادهای باستانی در قامت عناصر هویت‌بخش. مرعشی با نگاهی دقیق به تحولاتِ میانِ عصر قاجار و روی کار آمدن پهلوی اول، نشان می‌دهد چگونه دولتمردان و روشنفکران، با تکیه بر ابزارهایی چون تاریخنگاریِ معطوف به عظمت باستان، معماریِ ملی‌گرایانه و حتی آیین‌های عمومی، تصویری نوین از «ایرانیت» ساختند. او این فرایند را نه صرفاً یک تصمیم سیاسی، بلکه حاصل تلاقی جریان‌های فرهنگی، فشارهای استعماری و نیاز به مشروعیت بخشیدن به ساختار قدرت می‌داند. این اثر با استناد به اسناد آرشیوی، مطبوعات دورۀ مشروطه و تحلیل گفتمان‌های روشنفکری، خواننده را به سفری تاریخی می‌برد؛ مرعشی به‌خوبی توضیح می‌دهد چگونه «ملی‌سازی» فقط یک شعار نبود، بلکه پروژه‌ای پیچیده بود که گاه با تناقض‌های درونی، مقاومت‌های بومی و بازتعریف سنت در برابر مدرنیته روبه‌رو می‌شد.