سودابه سدیفی، نخستین زن کنشگر در نهاد ریاست‌جمهوری ایران بود که به تازگی ایرج سبحانی نویسنده ساکن پاریس در کتاب «سیمای تنهایی» از او و درباره‌ی او نوشته است.
هدف نویسنده از نوشتن درباره سودابه سدیفی، شناخت شخصیت اولین زنی است که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی اجرایی در بالاترین نهاد حکومتی پیدا کرد.
ایرج سبحانی در مقدمه‌ی کتاب نوشته است: «سودابه سدیفی در روز 30 خرداد1360 در حاشیه‌ی تظاهرات خیابانی برای پشتیبانی از اولین رئیس‌جمهور ایران به‌همراه عذرا حسینی- بنی‌صدر (همسر رئیس‌جمهور)، برادر و برادرزاده‌ی عذرا، توسط هادی غفاری بدون هیچ حکم قانونی دستگیر شد. چند ساعتی بعد، همسر رئیس‌جمهور و بستگانش آزاد شدند، اما سودابه تا بهار 62 در زندان اوین در بند ماند. از زمستان 60 تا کمی پیش از آزادی‌اش، او را در برنامه‌های از پیش ضبط شده‌ای در سیمای جمهوری اسلامی، در معرض عموم گذاشتند. او تنها زن دستگیرشده از گروه بنی‌صدر بود. چهار نفر از این گروه، حسین نواب صفوی، منوچهر مسعودی، محمدذوالفقاری مطلق، رشید صدرالحفاظی، در سال 60 اعدام شدند. تعداد دیگری پس از تحمل سال‌های طولانی محکومیت، از زندان آزاد شدند.»
بر اساس تحقیق ایرج سبحانی، «امروز اکثر مشاورین بنی‌صدر به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند و در اروپا و آمریکای شمالی به سر می‌برند».
در کتاب «سیمای تنهایی»، نویسنده کتاب، مکاتبات و مصاحبه‌ای خصوصی را که با سودابه سدیفی داشته در دسترس مخاطب کتاب گذاشته است. او همچنین با نگاهی به تاریخ معاصر و ارجاع به اسناد سعی دارد نشان دهد که این زن، «نماد تحول ذهنیتی در جامعه، به‌خصوص در میان زنانی است که از باورهای سنتی-آرمانی گذر کرده و با تکیه بر ارزش‌های سکولار، جایگاه نوینی برای خود می‌سازند».
کتاب در سه فصل تدوین شده است. در فصل اول تحت عنوان «سودابه، تبار و ریشه‌ی خانوادگی»، به دوران کودکی، تحصیلات، فعالیت سیاسی و زندان این شخصیت پرداخته می‌شود.
فصل دوم، «نامه‌ها و مصاحبه‌ها»، شانزده نامه از سودابه سدیفی را در برگرفته که پس از آزادی از زندان به دوست قدیمی‌اش یعنی نویسنده کتاب نوشته است.
نویسنده به علت عدم آگاهی نسبت به جزئیات زندگی سودابه در زندان، تنها به آنچه خود اودر نامه‌ها و مصاحبه‌هایش از زندان گفته، بسنده کرده است.
در این فصل، گفت‌وگویی با او نیزتحت عنوان «جنگ با بیماری[سرطان]» آمده که بیش از 30 سال پس از آزادی‌ وی از زندان انجام گرفته است؛ به‌علاوه‌ی گفت‌وگویی با همسر او، احمد غضنفرپور با عنوان «او آدم منصفی بود». 
ایرج سبحانی تاکید کرده: «انتشار این نامه ها و مصاحبه‌ها برای عموم، به‌ عنوان نمونه‌ای در راستای شناخت پدیده‌ی زن مبارز و مسئول سیاسی در اولین سال‌های جمهوری اسلامی، سزاوار توجه است. از محتوای نامه‌ها و مصاحبه‌ها‌، فراتر از سیاست، افکار، احساسات و دید زن مبارز ایرانی متأثر ازاسلام سیاسی ویژگی پیدا می‌کنند.»
نویسنده در فصل سوم، «بررسی و رمزگشایی نامه‌ها»، هر شانزده نامه را تحلیل کرده و تحت عنوان کالبدشناسی یک شخصیت از سودابه سدیفی به عنوان یکی از زنان مدرن ایران یاد کرده است.
در پایان کتاب تصویر نامه‌های دستخط سودابه سدیفی آمده است.