در این کتاب نزدیک به صد مقاله از حدود 60 نویسنده و فعال سیاسی- اجتماعی درباره هوشنگ کشاورز صدر (1391- 1311 خورشیدی) درج شده است.
امیرهوشنگ کشاورز صدر، انسان‌شناس و کنشگر سیاسی بود. پدر وی حقوقدان بود و دو دوره وکیل مجلس شورای ملی. وی یکی از پایه‌گذاران "جبهه ملی ایران" و از یاران اصلی دکتر محمد مصدق بود.
بر اساس آنچه ناصر مهاجر و سیروس جاویدی در مقدمه‌ی یادنامه‌ی این محقق و کنشگر سیاسی نوشته‌اند، تلاش شده است تا زندگی هوشنگ کشاورز صدر در چهار دوره مورد بررسی قرار بگیرد: دوره‌ی دانشجویی و کنُشگری سیاسی، دوره‌ی کار در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی و پژوهش‌های عشایری و دهقانی، دوره‌ی از سرگیری کنشگری سیاسی و مشارکت در انقلاب بهمن ۱۳۵۷ و سرآخر دوره‌ی تبعید، روشنگری و پیکار در راه آزادی.
ناصر مهاجر و سیروس جاویدی تاکید داشته‌اند که نقش‌آفرینان جنبش دانشجوی سال‌های ۴۲-۱۳۳۸ یادمانده‌های خود درباره هوشنگ کشاورز صدر را به قلم کشند؛ همچنین «پژوهشگران نام‌آشنایی که دست‌اندرکار بررسی‌های عشایری و روستایی بوده‌اند و مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی را شناخته‌اند؛ و هم آن‌ها که در کشاکش انقلاب با این مصدقی پایبندِ نهضت ملی همراهی‌ها و نشست و برخاست‌های سیاسی داشتند.»
یادنامه هوشنگ کشاورز صدر در چند فصل تنظیم شده و هر فصل دربرگیرنده‌ی چندین مقاله است. کتاب با «یادهای زریون» همسر هوشنگ کشاورز آغاز می‌شود و در پی آن فصل های زیر می‌آید: «دانشگاه و جنبش دانشجویی»، «پژوهش و پژوهشکده»، «نامه‌های منچستر»، «درکشاکش انقلاب»، «تبعید»، «نامه‌های تبعید»، «گزیده پژوهش‌ها و جستارها»، «پاس دوستی»، «یادواره‌های تاریخی»، «بازشناسی پژوهش‌ها و نگاره‌ها»، «به روایت خویشان و دوستان دیرینه»، «دوست و همراه تبعید»، «موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی»، «مرکز اسناد و پژوهش‌های ایرانی» و «بر لوح» که گاه‌شمار زندگی و کتاب شناسی هوشنگ کشاورز صدر است.
«یادهای زریون» طی سه بخش در کتاب آمده و دربرگیرنده گفت‌وگوی گردآورندگان نوشته‌ها و ویراستاران کتاب با زریون کشاورز، همسر هوشنگ کشاورز است. جز همسر، خویشان، دوستان، یاران و همکاران این پژوهشگر برجسته‌ی ایلات و عشایر ایران و کنشگر سیاسی نیز خاطرات و تاملات خود را در اختیار ناصر مهاجر و سیروس جاویدی قرارداده‌اند: کریم لاهیجی، میهن جزنی، هوشنگ فیلسوف، حمید ذوالنور، هدایت متین دفتری، ابوالحسن بنی صدر، علی حاج یوسفی، عزیز کیاوند، شهین مصطفی اوقلی، ویدا حاجبی، احمد شاملو، الویا رسترپو شیبانی، یوسف قریب، پوران صارمی، شهران طبری، علی رهنما، اسمعیل عجمی، زریون کشاورز، نادر اسکویی، علی رضوی، پزوین کلانتری، امیر پیشداد، بهروز معظمی، سیروس آرین‌پور، احمد اشرف، حسن بهگر، پوران صارمی، رضا دقتی، حسن گلکار، فخرالدین عظیمی، فریده رهنما، شهرام قنبری، تورج اتابکی، علی‌اصغر حاج‌سید جوادی، داریوش آشوری، پرستو فروهر، تقی تام، سعید سنجابی، فرهاد نعمانی، بانو گلسرخی، ناصر رحیم‌خانی، حمید اکبری، آریو مشایخی، کیان کاتوزیان، سروش حبیبی، بهمن امینی، محمد جلالی چیمه، هادی خرسندی، حیدر تبریزی، اکبر سیف، سرور علی محمدی، فرهنگ قاسمی، پرویز قلیچ‌خانی، مسعود نقره‌کار، سیروس بینا، کاظم ایزدی و جواد صفی‌نژاد. ناگفته پیداست که به فهرست نویسندگان کتاب باید نام سیروس جاویدی و ناصر مهاجر را نیز افزود.
ابتکار جالب ناصر مهاجر و سیروس جاویدی، جا دادن گزیده‌ای از پژوهش‌ها و جستارهای هوشنگ کشاورز در کتاب است. همچنین انتشار چند نامه ارسالی هوشنگ کشاورز به مازیار، زریون و بهاره کشاورز و همچنین به علی‌محمد ایزدی، ژیلا معظمی، پوران صارمی و اصغر شیرازی. بخش مکمل نامه‌های تبعید، نامه‌هایی‌ست از پروانه فروهر، احمد شاملو، علی‌محمد ایزدی، پروین دولت آبادی، همایون نقیب سادات و پرویز اوصیا.
امیرهوشنگ کشاورز فعالیت سیاسی را در نوجوانی با سازمان جوانان حزب توده ایران شروع کرد، اما پس از کودتای ۲۸ مرداد به نهضت ملی پیوست. او پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ به کارهای علمی و پژوهشی سرگرم بود، اما با نزدیک شدن انقلاب به فعالیت سیاسی در چارچوب جبهه‌ی ملی ایران روی آورد. پس از انقلاب نیز برای مدت کوتاهی به همکاری با دولت مهندس مهدی بازرگان پرداخت، اما حاضر نشد در دولت او سمت رسمی قبول کند.
پس از سقوط دولت ابوالحسن بنی صدر، امیرهوشنگ کشاورز صدر ناگزیر به ترک ایران شد. او سال‌های دراز در پاریس زندگی کرد. در این کتاب همچنین فعالیت‌های این پژوهشگر و کنشگر سیاسی در تبعید مورد بررسی قرار گرفته است.
