بازماندگان چیز زیادی از زندگی نمی‌خواهند.
روزی اگر در دادگاهی بی‌طرف و منصفانه در تهران شرکت کنند؛ دادگاهی که دستوردهندگان و اجراکنندگان واقعی، یعنی رهبران جمهوری اسلامی، را بر نیمکت متهمان بنشاند، برایشان کفایت می‌کند.
شاید پس از آن روز بتوان به آبشار نیاگارا، نقطه‌ی محبوبِ شادی، رفت و به یاد همه‌ی کشته‌شدگانِ چهار دهه‌ی گذشته در ایران، شاخه‌گل‌هایی به آب انداخت — به این امید که دیگر هیچ‌کس در دنیا جرأت نکند جان بی‌گناهان را با فرمانی به آتش بسپارد.
حامد اسماعیلیون
⸻
این کتاب، هرچند به وقایع روزهای فاجعه اشاره دارد،
بیش از هر چیز، روایت قصه‌ی ما سه نفر است — اینکه چگونه، از سه گوشه‌ی دنیا، نظاره‌گر از دست رفتنِ ۱۷۶ انسان بی‌گناه شدیم؛
و سه روز، دروغ، انکار و پروپاگاندای حکومتی را برای پنهان‌سازی یک جنایت تاب آوردیم.
و مسافری در میان آن جمع بود که هر سه‌مان او را از نزدیک می‌شناختیم:
شادی جمشیدی
مانا نیستانی
اوت ۲۰۲۵
مانا نیستانی، متولد ۱۳۵۲ (۱۹۷۳) در تهران، کارتونیست مطبوعاتی، طراح و نویسنده‌ی کمیک است. فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۶۸ (۱۹۸۹) آغاز کرده و تاکنون با ده‌ها نشریه‌ی چاپی و آنلاین همکاری داشته است. او چندین کتاب مصور در ایران و فرانسه منتشر کرده و هم‌اکنون ساکن پاریس، فرانسه است.
توکا نیستانی، متولد ۱۳۳۹ (۱۹۶۰)، معمار، تصویرساز و کارتونیست مطبوعاتی است. از سال ۱۳۶۰ (۱۹۸۱) تاکنون با رسانه‌های فارسی‌زبان همکاری داشته و از سال ۱۳۸۸ (۲۰۱۰) در شهر تورنتو، کانادا اقامت دارد.
شقایق معظمی، متولد ۱۹۸۶ در بجنورد، فارغ‌التحصیل رشته‌ی نقاشی از دانشگاه هنر تهران است. فعالیت هنری خود را با نقاشی آغاز کرد و پس از مهاجرت به کانادا در سال ۲۰۱۶، به عنوان کارتونیست مطبوعاتی با رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از ایران همکاری کرده است. او هم‌اکنون ساکن مونترال است. تاکنون دو کتاب کمیک از او منتشر شده و این کتاب، سومین اثرش به‌شمار می‌رود. موضوعات اصلی آثار او معمولاً تبعید، خاطره و مقاومت سیاسی هستند.