صفات خداوند از مباحث مهم الهیاتی است که اقوال مختلفی درباره آن مطرح شده و هر یک از ادیان و مذاهب به تعریف و تقسیم بندی این صفات از دیدگاه خود اقدام کرده اند. در این میان، در سنّت یهودی ـ مسیحی، نیز، خداوند به‌عنوان واجد صفاتی نگریسته میشود که او را به‌عنوانِ موجودی متعالی، از بقیة موجودات جدا میسازد. از نظر الهیات سنتی این دو دین، بعضی از این صفات عبارتند از: خیرخواهی مطلق (خیر مطلق بودن)، فرا زمانی بودن (سرمدیّت)، تغییرناپذیری، قدرت مطلق (قادر بر جمیع امور) و علم مطلق (عالم بر جمیع امور). اما هر از چند گاهی هریک از این صفات مورد مناقشه واقع شده‌اند؛ بدین گونه که، از سویی، برخی فیلسوفان دین و عالمان الهیات این‌گونه مطرح میکنند که نسبت به برخی و یا تمام این صفات اشکالاتی هست. از نظر این افراد ،اول، خیرخواهی مطلق و قدرت مطلق بودن خداوند با مساله شر مورد تردید قرار گرفته است؛ و دوم، قول به سرمدیّتِ فرا زمانی حق تعالی مشکلاتی را در زمینه چگونگی ارتباط خداوند با جهان و امور زمانی برانگیخته است. قول به تغییرناپذیری خداوند، به نظر میآید که با این عقیده موجود در کتاب مقدس که: خداوند دوست میدارد، میآمرزد و فاعلیّت دارد، ناسازگار است؛و سوم قول به قدرت مطلق بودن خداوند، معضلاتی از این نوع را ایجاد میکند که: آیا خداوند میتواند سنگی را خلق کند که سنگین‌تر از آن باشد که خود بتواند آن را بردارد و یا اینکه آیا او میتواند گناه کند؛ خامسا و در نهایت، قول به علم مطلق الهی، به امکان سلب اختیار انسان‌ها میانجامد.