در فیزیک کوانتوم نظریات جدیدی ارائه شده مبنی بر اینکه جهان چیزی جز وهم و خیال نیست. تا چند دهه پیش، از فیزیک‌دانانی مثل نیوتن که رویکرد تجربی داشتند آموخته بودیم که موجودیت جهان مستقل از آگاهی ماست و ما انسان‌ها باشیم یا نباشیم، جهان وجود دارد؛ ولی اکنون معلوم شده که برخورد ما با واقعیت آن‌قدرها هم انفعالی نیست. ذهن بشر از طریق مفروضات و مفاهیم پیشینی حتی در علمی‌ترین آزمایش‌ها هم مداخله می‌کند. در ماهیت واقعیت تأثیر می‌گذارد و بنابراین چیزی به نام بی‌طرفی کامل وجود ندارد. فیزیک جدید می‌گوید واقعیت ترکیبی از قوانین جهان خارج با رویکرد ذهنی مشاهده‌کننده است. آن قوانین قابل اندازه‌گیری است و ابهامی ندارد. ولی ذهن مشاهده‌کننده‌ها با هم فرق دارد. این دیدگاه عینی-ذهنی در باب عالم اعتقادات علمی و ریشه‌دار، ما را با چالش بزرگی روبه‌رو کرده و چه بسا در آینده دیدگاه ما در باب واقعیت را به کلی تغییر دهد. اعتقاد به نقش آگاهی در فرآیندهای عالم مادی، به معنی انحراف کامل از فیزیک کلاسیک است؛ ولی عرفا هم از قدیم همین را می‌گفته‌اند. بنابراین موضوع اصلی کتاب حاضر این است: یافتن وجوه مشترک عرفان و فیزیک جدید، ارائه‌ی دورنمایی از عالم در چهارچوب این ساختار جدید و فراگیر، و یادآوری تبعات تکان‌دهنده و اساسی چنین دورنمایی.