فضیلت‌های ناچیز دارای ۱۱ داستان کوتاه است. این داستان‌ها به ترتیب شامل: زمستان در ابروتزو، کفش‌های پاره، تصویر یک دوست، درود و دریغ برای انگلستان، خانه‌ی وُلپه، او و من، فرزند انسان، حرفه ی من، سکوت، روابط انسانی، فضیلت‌های ناچیز، می‌شود. بسیاری از داستان‌های این مجموعه را به تسامح می‌شود داستان نامید. گینزبورگ در واقع دست به خطابه زده و تجربه‌ی خود از زندگی را با اول شخص روایت می‌کند. در داستان «روابط انسانی» که بی‌شک بهترین داستان او در این مجموعه است به مانند بازگویی خاطرات و تجربیات یک زن سالخورده دست به تعریف می‌زند و یا در داستان «فضیلت‌های ناچیز» به مانند یک روان شناسْ تربیت کودک را مورد مداقه قرار می‌دهد. این دید در داستان‌های دیگر این مجموعه نیز تکرار شده است. کتاب «فضیلت‌های ناچیز» سرشار از موضوعات انسانی پنهانی است که هر کدام از ما با خواندن آن‌ها به درستی اش اذعان می‌کنیم.