فلسفه آلمانی از سال ١٧٨١ آغاز و برای مدتی به فلسفه مسلط اروپا تبدیل می‌شود. این فلسفه توانست طی ظهور خود عملاً شیوه تلقی اروپایی‌ها و همه جهانیان را از خودشان، طبیعت، دین، تاریخ بشر، سرشت، دانش، سیاست و به طور کلی ساختار ذهن انسان را دچار تغییرات اساسی کند. این فلسفه از آغاز فلسفه‌ای بحث برانگیز و همواره دیر فهم بوده و تقریباً همیشه با عنوان آلمانی توصیف می‌شده است. نسخه اصلی کتاب «فلسفه آلمانی» در سال ۲۰۰۲ توسط انتشارات دانشگاه کمبریج به چاپ رسیده و ۴ بخش اصلی دارد که به ترتیب عبارت‌اند از: «کانت و انقلاب در فلسفه»، «ادامه انقلاب: پساکانتی‌ها»، «تکمیل انقلاب؟ هگل» و «انقلاب زیر سوال می‌رود». خودانگیختگی بشر و نظم طبیعی، خودآیینی و نظم اخلاقی، ذوق زیباشناسانه، غایت شناسی و نظم جهان، ایدئالیسم و واقعیت انقلاب فرانسه، واکنش بلافصل پساکانتی، فیشته، پس از فیشته، از آن خود سازی رمانتیک کانت، آلمان پس از انقلاب، پدیدارشناسی روح هگل، تلاش شلینگ برای احیا: بازنگری در ایدئالیسم و میراث ایدئالیسم از جمله مباحثی هستند که در بخش‌های چهارگانه این کتاب مطرح شده‌اند.