«قرمز آلیزارین» مشتمل بر هشت داستان کوتاه با تاکید بر آگاهی زنان و یافتن جایگاه خودشان در دنیای مردانه، به دور از افتادن در ورطه‌ کلیشه‌های نخ‌نما یا استفاده از رویکردهای افراطی فمینیستی است. داستان‌های این مجموعه، روزمرگی و سرنوشت زنان و دختران معاصر و معمول جامعه را روایت می‌کند که به جبر محدودیت‌ها تن نداده‌اند و کوشیده‌اند از چهارچوب‌های فرضی و قالب‌هایی که سنت و خانواده و عرف و جامعه بر تن آنها کرده‌اند، بیرون بزنند. فضای درونی داستان‌ها اغلب در شمال ایران اتفاق می‌افتد و با کتاب‌ها و هنرها و نقاشی پیوند خورده است. داستان‌ها به هم مرتبط نیستند و فقط انگیزه‌ها و دغدغه‌های درونی در هر داستان به صورت‌های مختلف در بسترهای متفاوت در کنش‌ها و واکنش‌های شخصیت‌ها تکرار می‌شود.