نخودی به دنیا آمده، آنقدر ریزه میزه است که کفشهای کهنه ی عروسک اندازه پاهایش می شود و جعبه کبریت هم تخت خوابش. او همه کارها را خودش یاد گرفته شنا و رانندگی می کند و یک جهانگرد و کوهنورد تمام عیار شده، اما همین که پا به مدرسه می گذارد واقعیت زندگی مثل یک سیلی میخورد به گوشش، او زیادی کوچک است یا برعکس همه چیز برای او خیلی بزرگ است. میز و صندلی، بشقاب غذا، توپ و فلوت و … کتاب «قصه‌ی کوچولو موچولوی نخودی» پیش از هر چیز کتابی است در ستایش تفاوت‌های فردی و به رسمیت شناختن این تفاوت‌ها. این کتاب به‌سادگی نشان می‌دهد که چگونه مدرسه معیار مناسبی برای سنجش ویژگی‌های افراد گوناگون نیست، و عملکرد کودک در مدرسه، نشان‌دهنده‌ی میزان موفقیت او در زندگی نخواهد بود.