نویسنده در کتاب حاضر با اشراف کاملی که نسبت به زبان فارسی افغانستان و در عین حال آثار مولانا جلال الدین محمد بلخی داشته است، نمونه های کاربرد گوش فارسی افغانستان، به خصوص لهجه ُ بلخ در شعر مولانا را نشان داده است. پیامد شایسته چنین پژوهشی در رفع غموض آثار مولانای بلخی به وضوح قابل مشاهده است و خواننده امروزی این آثار با مراجعه به این کتاب متوجه می شود که نظریه مطرح شده بی قیدی مولانا نسبت به رعایت دقیق وزن، مطرود است و در صورت قرائت متن براساس زبان اصیل و فخیم سراینده، علاوه بر سهولت خوانش شعر، دریافت معانی مستر در کلمات، مطابق با لهجه بلخ نیز امکان پذیر است. محمد آصف فکرت، نویسنده، روزنامه نگار، مصحح نسخ خطی، ادیب و مترجم افغانستانی در سال 1320 خورشیدی در هرات به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات در هرات، کابل و هندوستان، از سال 1365 تا 1391 ضمن فعالیت در آکادمی علوم افغانستان، دغدغه های دانشورانه خویش را از طریق مطبوعات با مخاطبانش در میان گذاشت. پس از آن عزم سفر به ایران کرد و با دایره المعارف بزرگ اسلامی و بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی به همکاری پرداخت.