در شانزدهم فروردین امسال وقتی خبر پر کشیدن رازآمیز کیومرث پوراحمد با آن عکس تکان‌دهنده و نامعقول منتشر شد، فکر کردیم این دیگر اوج فاجعه‌ای انسانی است که می‌تواند برای یک هنرمند محبوب و به تبع آن برای جامعهٔ حاضر و ناظر رخ دهد. اما چند روز پس از درگذشت غم‌بار فردوس کاویانی و سپس آتیلا پسیانی که با بروز نشانه‌های بیماری‌شان از مدت‌ها پیش انتظارش می‌رفت، جنایت فجیعی که خبرهایش از نیمه‌شب شنبه 22 مهر به‌سرعت رسانه‌ها و فضای مجازی را از فرط حیرت و ناباوری انباشت نشان داد که نه، فجیع‌تر از آن هم ممکن است. و حالا جامعه (نه‌فقط جامعهٔ فرهنگی، بلکه کل جامعه) نگران این است که شاید این فاجعه‌ها سر باز ایستادن ندارند و حتی با وخامت اوضاع می‌توانند شدیدتر هم بشوند.