مردی که می‌خندد آخرین رمان نویسندهٔ شهیر فرانسوی ویکتور هوگو (۱۸۸۵ – ۱۸۰۲) است که دور از وطن نگاشته است و نخستین‌بار‌ در سال ۱۸۶۹ منتشر شد. هوگو در دیباچهٔ کوتاه کتاب می‌نویسد که برای بررسی پدیدهٔ اشرافیت باید به سراغ انگلستان رفت. بنابراین عنوان اصلی این کتاب «اشرافیت» است. ماجرا در انگلستان در اواخر سلطنت خاندان استوارت، در عهد ملکه آن می‌گذرد، یعنی در پیچ و خم سدهٔ هفدهم و هجدهم میلادی، نیم سده پس از مرگ کراموِل، نخستین بنیان‌گذار جمهوری در انگلستان. کتاب حاضر با آنکه اثری تاریخی و سیاسی و فلسفی است، اما همچون تمامی آثار هوگو درونمایه‌ای رمانتیک دارد. ژان ماسن، تاریخ‌دان و موسیقی‌شناس نامی سدهٔ بیستم، در این‌باره اظهار می‌دارد: «اگر از نویسندهٔ کتاب بپرسید چرا آن را نوشته است، پاسخ می‌دهد: در مقام فیلسوف، خواسته است به بررسی روان و وجدان آدمی بپردازد؛ در مقام تاریخ‌نگار، کوشیده است وقایعی را که در دوران پادشاهی از نظرها پنهان مانده‌اند آشکار کند؛ و در مقام شاعر، بر آن بوده است که درامی رمانتیک خلق کند.»