کتاب حاضر درباره ی تعامل قبیله و دولت طی حکومت خاندان قاجار در ایران است. در این رهگذر تاریخ ایل بختیاری ساکن رشته کوه زاگرس طی قرن نوزدهم بررسی می شود؛ دوره ای که تعادل بین مرکز - پیرامون برای همیشه دگرگون شد. به منظور نوشتن تاریخ قرن نوزدهم، زندگی قبیله ای و قوم نگاری این مردمان، در مطلب زیرین به بررسی طرح های دولتی برای توسعه ی چراگاه ها و اقامت قبایل کوچ رو در ایران عصر قاجار پرداخته می شود. به دنبال پیگیری چگونگی نضج بختیاری طی آغاز قرن نوزدهم در کوهستان های حاشیه ی اصفهان، نقش جاده سازی، اکتشاف نفت و انقلاب مشروطیت در قدرت یابی و استقلال این قوم در عصر قاجار مورد توجه قرار می گیرد. رویکرد مورد استفاده در کتاب حاضر روند تاریخ نگاری قرن 19 ایران، حرکت از حاشیه (در این مورد سیاه چادرهای بختیاری و رشته کوه زاگرس) و قرار دادن تاریخ قومی در قلب نهاد سلطنت است. چنین رویکردی در مورد خاندان قاجار چندان به کار نرفته است.