کتاب من آدم کشته‌ام، مجموعه‌ای از 26داستان کوتاه از 18نویسنده مطرح روس است که با انتخاب و ترجمه آبتین گلکار منتشر شده است. آندری پلاتونوف، ایوان بونین، لودمیلا اولیتسکایا، میخاییل بولگاکوف، میخاییل شیشکین، نینا بربروا، ویکتور شندرویچ، یوگنی زامیاتین و… نویسندگانی هستند که داستان‌های آنها در این مجموعه منتشر شده است. پیدا‌کردن وجه اشتراک میان داستان‌هایی که در این کتاب گرد آمده‌اند، شاید کاری غیرممکن باشد. داستان‌ها نه به لحاظ زمانی، نه سبکی و نه محتوایی یکسان نیستند و بازه ‌زمانی‌شان از دهه‌های آغازین قرن بیستم تا سال‌های اخیر را در‌بر‌می‌گیرد. نویسندگان از لحاظ مکانی نیز اشتراک ندارند: گروهی تمام عمر در روسیه و شوروی به سر برده‌اند و عده‌ای دیگر به دلایل مختلف مهاجرت را برگزیده و آثارشان را در سرزمینی دیگر خلق کرده‌اند. در میان داستان‌ها، به لحاظ سبکی هم نثر ساده و نزدیک به زبان کوچه و خیابان میخاییل زوشنکو و واسیلی شوکشین یافت می‌شود، هم سبک آوانگارد و پر ارائه و پیچیده ‌یوگِنی زامیاتین و یوری تینیانوف. همه سنخ قهرمانی هم در میانشان هست؛ از کشیش آزادمنش تا مأمور اعدام، از تزار پتر اول تا تروریستِ عاجز از سر بریدن خروس.