شاید مهم‌ترین سؤال زیربنایی و اساسی که ضروری است توجه خود را به آن معطوف کنیم و در مورد آن به بررسی جامع بپردازیم، بحث روان‌شناسی غیرنوعی باشد. زمانی که با مطرح کردن این مسئله شروع به تحلیل رفتار می‌کنیم، می‌بایست با صراحت و با دقت شیوه‌های خاص و الگوهای ویژه‌ی افکار، رفتارها و عواطف نابهنجار را مورد بررسی قرار دهیم. قاعدتاً نگاه ما در جست‌وجوی معیارهایی است برای تشخیص نابهنجاری. به‌نظر می‌رسد چهار روش بسیار مهم و ویژه برای درک و طبقه‌بندی انسان‌ها به‌عنوان افراد نابهنجار وجود دارد. همان‌گونه که مشاهده خواهیدکرد، هیچ کدام از این زمینه‌های ذهنی و تشخیص‌های روان‌شناختی نمی‌توانند دقیقاً به ما نشان دهند که براساس این معیارها چه فردی نرمال و چه فردی غیرنرمال است. مسئله‌ی ذهنی ما در این‌جا تقریب‌ها و درصدهای تشخیصی نیست، بلکه رسیدن به یک تشخیص استوار و پابرجا در زمینه‌ی بهنجاری و نابهنجاری است. قاعدتاً تلاش این است که بتوانیم سلامت روانی ایده‌آل را نیز در نهایت با مقایسه‌ی این روش‌ها تعریف کنیم. شاید به واسطه‌ی همین نگرش باشد که تعاریف موجود از نابهنجاری دارای تنوع بسیاری بوده و تاکنون تعریف رضایت‌بخشی به دست نیامده اس