"هگل یا اسپینوزا" یک کتاب کلاسیک مدرن به قلم "پی یر ماشری" است که ابتدا به زبان فرانسه منتشر شد و سپس ترجمه های متعددی از آن به زبان های مختلف صورت گرفت. این کتاب با نفوذ گسترده ی خود در مطالعات فلسفی، مستقیما بر آثار فلاسفه و جامعه شناسانی نظیر آلن بدیو، آنتونیو نگری و ژیل دلوز تاثیرگذار بوده است."هگل یا اسپینوزا" یک بررسی عمیق و دقیق در باب سوء خوانش آثار اسپینوزا به وسیله ی هگل است. "پی یر ماشری" ضرورت این خواندن اشتباه را به عنوان هسته ی این اندیشه که هگل آثار اسپینوزا را غیر قابل هضم می نامید، توضیح می دهد؛ این امر سبب می شود که سیستم اسپینوزایی با چنان روشی پیش برود که برای هگل قابل درک نباشد. از این طریق، "پی یر ماشری" نشان می دهد که چطور چشم اندازهای محدود و مشروط هگل، بیش از اینکه درباره ی موضوعات مورد تجزیه و تحلیل او چیزی را آشکار کند، درباره ی خود او اینکار را خواهد کرد. بر خلاف هگل که ویژگی ثابت و بی حرکت بودن را به آثار اسپینوزا نسبت می داد، "پی یر ماشری" در کتاب "هگل یا اسپینوزا" یک جایگزین جالب توجه را ارائه می کند که پیشرفت های تاریخی دانش فلسفه را دگرگون خواهد کرد. او در اسپینوزا، فلسفه ی ماندگاری را می یابد که تابع ضمانت یک حقیقت وابسته به قبل نیست. در کتاب برجسته و خواندنی "هگل یا اسپینوزا" به قلم "پی یر ماشری"، مواجهه ای بین این دو فیلسوف بزرگ صورت خواهد گرفت که درکی جدید و حقیقتی معمول را از فاصله ای که آن ها را از هم جدا می کند، پدیدار خواهد کرد.