انقلاب صنعتى عصرِ کاپیتاليستى امروزين را پى افكند. با وجود اين، شكوفايى ابداعات تكنولوژيک در طى آن دورانِ پويا متكى بود بر پذيرش گستردۀ دو ايدۀ بسيار قديمى‌تر: خلق پول كاغذى و ايجاد بانک براى صدور اعتبار. هردو ايده در بنيادِ خود انقلابى هستند و کم و بیش جادويى. كاغذ معمولى به ارزشمندى طلا شد و سپرده‌هاى كوتاه‌مدت امن تبديل شدند به وام‌هاى بلندمدت پرخطر. بنا به استدلال مروين كينگ، اين همانا كيمياگرى مالى‌ است: خلق قدرت‌هاى مالى شگرف كه از قواعد واقعيت و عقل سليم عدول مى‌كنند. ايمان به اين قدرت‌ها مزاياى عظيم داشته اما موجد رشته‌اى بى‌پايان از فجايع اقتصادى نيز بوده است. قابلیت‌های اين ايده‌ها را چگونه مى‌توان با ضعف‌هاى ذاتى‌شان سازش داد؟ مروين كينگ بر تجربۀ بى‌بديلش تكيه مى‌كند تا تفاسيرى تازه از اين نيروهاى اقتصادى عرضه كند و مسير آیندهٔ اقتصاد جهانى را نشان دهد.