مهدی فدایی مهربانی، نويسنده و پژوهشگر، متولد سال ۱۳۶۱ در تهران است. او در دومين جشنواره‌ی بين‌المللی فارابی در گروه فلسفه، کلام، اخلاق، اديان و عرفان، به عنوان برگزيده‌ی جوان معرفی شد. وی در حال حاضر دوره‌ی دکتری علوم سياسي ـ اندیشه سیاسی ـ را در دانشگاه تهران می‌گذراند. پیدایی اندیشه‌ی سیاسی عرفانی در ایران در چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی گام اول در پاییز ۱۳۸۹ به عنوان کتاب برگزیده شناخته شد.
آجودانی جمله‌ای از صفحهٔ ۳۲۲ الانسان الکامل نسفی آورده است که در آن‌جا نسفی این نظر شیخ خود، سعدالدین حموی، را که معتقد بود زمان خروج امام زمان (ع) مشخص است، نقد کرده. آجودانی با نقل این جملهٔ نسفی که «هیچ طایفه‌ای فاضل‌تر و گرامی‌تر به نزد خدا از درویشان نیستند»، ادامهٔ سخن نسفی را نیاورده است و این‌گونه نشان می‌دهد که گویی وی اعتقادی به این موضوع ندارد:

عزیز نسفی به‌روشنی می‌دید که حاصل آن نوع نظریه‌پردازی‌های متشرعانه صوفیانه سرانجام از کجا سر درمی‌آورد. اگر در زمانهٔ او درنتیجهٔ وحدت تصوف و تشیع و به برکت تفسیر شیعی آرای ابن‌عربی، آن نوع نظریه‌پردازی‌ها به «دعوی صاحب‌الزمان‌بودن»، و به ادعای «صاحب زمانی» منجر می‌شد، در زمانهٔ ما، بعد از آن همه بحث‌ها که در طول تاریخ درگرفته بود، چنین نظریه‌هایی سر از آستین نظریهٔ ولایت فقیه درآورد که همهٔ شئونات پیغمبر و امام را برای ولی فقیه ثابت می‌داند (آجودانی، ۸۵:۱۳۸۳).

اما گذشته از مطالب مکرر نسفی دربارهٔ صاحب‌الزمان در تمامی کتاب‌هایش که در فصل انسان کامل خواهد آمد، آن‌چه آجودانی نیاورده، این است که نسفی به سخن شیخ خود باور داشته و در همان صفحه می‌گوید که تنها یک نقد به‌نظر استادش دربارهٔ صاحب‌الزمان دارد و آن این‌که زمان ظهور وی مشخص نیست! (الانسان الکامل، ۳۲۲)