شیوه‌ی به کار گرفته ‌شده در اين کتاب ( کاربرد هارمونی در موسيقی تُنال)، نگرشی خطی و کاربردی به موسيقیِ تُنال است، که نه‌تنها به شاگردان می‌آموزد آکوردهای منفرد در قلمروی وسيعِ گرایش‌های هارمونيک چه کارکردی دارند، بلکه به ارتباط دوجانبه‌ای نيز می‌پردازد که میان ملُدی و هارمونی وجود دارد. با وجود تجديد نظر وسيع در ویراست دوم، کتابْ همان روشی را دنبال می‌کند که در ویراست اول به کار گرفته شد، تا به شاگردان، آموزش کاملی از اصول هارمونی و هدايتِ بخش‌های صدایی داده شود. به طور سنتی، آموزشِ هارمونی با استفاده از سیستمِ آناليزهای عمودیِ هارمونيک صورت می‌گیرد، بطوری‌که دسته‌بندیِ کاملی از آکوردهای گوناگون و گرایش‌های آن‌ها در هنگام پیشروی، ارائه می‌شود ولی منظرهای ملُديک در موسيقی و شيوه‌هايی که در آن‌ها نيروهای خطی، هارمونی را شکل می‌دهند، از نظر دور می‌مانند. اين کتاب با مرتبط ساختنِ اثر متقابلِ هارمونی با خطوطِ ملُديک، سعی در اصلاح این عدمِ تعادل، به‌ويژه در خط‌های سوپرانو و باس دارد. از آنجایی‌که کارکردِ هارمونی، به شدت ناشی از چارچوبِ رفتارهای کنترپوانتيک است، آنالیزِ هدايتِ بخش‌های صدایی، چه بسا می‌تواند پايه‌ای منطقی‌تر برای اجرای خودِ موسيقی باشد.