دلقک ایرانی تنها در هیئت افرادی چون کریم شیره‌ای‌ــدلقک راه‌یافته به دربار ناصری‌ــو در ادامه‌ی آن دلقک‌های نمایش سنتی‌ــمبارک دلقک خیمه‌شب‌بازی و سیاه دلقک سیاه‌بازی‌ــدر متن قرار دارد، اما سرگذشت قبل و بعد از آن مبهم است. ویژگی و کارکرد او در این دورهی در متن‌بودگیِ هرچند کوتاه نشان می‌دهد شکل‌گیری دلقک نمایشی جز با تباری کهن و قدرتمند امکان‌پذیر نیست، همچنان که طردش از تئاتر آمده از درامِ غربی پس از مشروطه پذیرفتنی نیست. پس وجود گروه‌هایی تباری تا نقطه‌ی مرکزی‌ــ‌دلقک نمایش سنتی‌ــ‌و تغییر آن در شکل‌های متفاوت از امروز ضروری می‌نماید. نویسنده در این کتاب به شناخت نیاکان دلقک و بازیابی حضور او در ادبیات نمایشی ایران، با ردیابی شکل‌های متفاوت گذشته و امروزش، اهتمام دارد و تلاش می‌کند تا خطوط محوشده‌ی مسیر تاریخی او را روشن سازد و مانایی این شخصیت را در قلمرو فرهنگی و نمایشی اثبات کند.
در هشتمین دورهی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی در بخش پژوهش ادبیات نمایشی (تألیفی) از شیوا مسعودی برای تألیف «کارنامه‌ی تلخکان» تقدیر شد.
