کارناوالیسم، یک نظریه ادبی در نقد داستان طنز است که حق برابری و گفتمان بدون فاصله طبقاتی را باور دارد. این نظریه از قدرت بی نظیر طنز در سطح سیاسی و اجتماعی استفاده می کند و در میان ماجراها و چالش داستان ها به افشاگری بدون ترس از رفتار و گفتار قدرتمندان می پردازد. کارناوالیسم با خصلتی مکانمند جسمانی و نمادین نیروی قدرتمندی است که در برابر سوژه سلطه گر و بنیادهای هستی شناختی آن از انسان محافظت می کند. مقوله های خنده طنز، استهزا و ... در قالب کارناوالیسم ابزارهایی هستند که انسان ها به یاری آن ها در برابر خشونت جدیت و قدرت سلطه طلبانه ایستادگی و مبارزه می کنند. نویسنده در این کتاب به دنبال آن است که با توجه به نظریه کارناوالیسم میخائیل باختین به بررسی طنز در داستان های چرت و پرت و دری وری از ابراهیم رها داستان شب های کوش آداسی از رؤیا صدر و داستان قصه قسمت از محمود فرجامی بپردازد .