کریم‌خان زند شخصیتی‌ست شمایل‌سان. نامش یادآورِ رواداری و عُلوّ طبع و دلاوری ایلیاتی‌ست و صیّتِ او بدین صفات از عنوانی هم که چونان فرمانروا بر خود نهاد پیداست: وکیل‌الرعایا. دورهٔ پنجاه‌سالهٔ مابین مرگ نادرشاه و برآمدن دودمان شاهی قاجاریان از تاریک‌ترین ادوار تاریخ جدید ایران به شمار می‌آید که دقیقاً مقارن است با شکوفایی کریم‌خان زند و برآمدن زندیه، که عملاً منحصر است به فرمانروایی فراگیر شخص او بر سراسر ایران، مگر خراسان، البته به‌علاوهٔ بصره در آن‌سوی اروندرود. برآمدن کریم‌خان زند حاصل چه سلسله وقایعی بود؟ وضعیت سیاسی و اجتماعی ایران در دورهٔ فرمانروایی او چگونه بود؟ چرا پس از مرگ او سران طایفهٔ زندیه به جان هم افتادند و نتوانستند بنایی را که او بنیاد نهاد حفظ کنند؟ جان ر. پری در این اثر کوشیده است با غور در منابع دست اول به این پرسش‌ها پاسخ دهد و ضمن ترسیم سیمای کریم‌خان زند تصویری نیز از ایران دورهٔ او ترسیم کند.