مقصود فراستخواه در کتاب «کنش‌گران مرزی» به یکی از ظرفیت‌های موجود در جامعۀ ایران برای توسعه و تجدد و نوسازی و پیشرفت و برون‌رفت از انسداد و بحران می‌پردازد و مصداق‌ها و نمودهای آن را در بازه‌ای صدساله از تاریخ ایران، از دورۀ قاجار تا ابتدای عصر پهلوی، معرفی می‌کند و مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهد. آنچه در کتاب «کنش‌گران مرزی»، به‌عنوان ظرفیتی برای برون‌رفت از انسداد سیاسی و ایجاد زمینه‌هایی برای پیشرفت و توسعه، مورد توجه و تأکید قرار گرفته است مفهوم کنش مرزی و معرفی کنش‌گران مرزی مقطعی از تاریخ ایران و بررسی و تحلیل عملکرد آن‌ها و نقاط ضعف و قوت کنش‌گری مرزی است. برخلاف آن دسته از کتاب‌های تاریخی و جامعه‌شناختی دربارۀ ایران که در آن‌ها صرفاً با نگاهی آسیب‌شناسانه و نقادانه به موضوعاتی چون فرهنگ و تاریخ و جامعه و سیاست و اقتصاد در ایران پرداخته می‌شود و کاستی‌ها مورد بررسی و واکاوی قرار می‌گیرد، کتاب «کنش‌گران مرزی» بر یکی از داشته‌ها و ظرفیت‌های مثبت جامعۀ ایران نور می‌تاباند تا سویه‌ای امیدبخش را در فرهنگ و تاریخ ایران بیابد و امکانات آن را برای برون‌رفت از بحران یادآوری کند.