والتر کوفمان، نیچه شناس برجسته‌اي است كه در سال‌هاي پاياني عمر خود به تأليف يك مجموعه سه جلدي با عنوان «كشف ذهن» مبادرت كرد كه جلد اول آن به بررسي انديشه‌هاي سه متفكر برجسته آلماني، گوته، كانت و هگل اختصاص دارد. اين كتاب كه در واقع رويكردي انتقادي به دشوار نويسي كانت و هگل دارد و ابهام‌هاي زباني اين فلاسفه كه در فرهنگ آلماني به سنتي پسنديده تبديل شده است را به باد انتقاد مي‌گيرد، توسط ابوتراب سهراب و فريدالدين رادمهر ترجمه شده است. كتاب«گوته، كانت و هگل» به جز مقدمه مترجمان و مؤلف كتاب، همچنين داراي مقدمه‌اي به قلم “ايوان سل” و 5 بخش به همراه يك كتابشناسي تفصيلي است. “گوته و كشف ذهن”،”تأثيرات بر: هردر، لسينگ، شيلر، فيخته، شوپنهاور” عنوان بخش‌هاي اول و دوم اين كتاب است. سه بخش ديگر اين كتاب نيز عبارتند از:‌”كانت: ساختار ذهن”،” كانت: استقلال رأي، سبك و يقيق”و” سه مفهوم اساسي هگل از پديدارشناسي”. بر اساس مقدمه‌اي كه “ايوان سل” بر كتاب نوشته است، كتاب «كشف ذهن» ” اثري است كه به تفسير و تشريح كشف ذهن مي‌پردازد و منظور كوفمان از ذهن، به طور اعم عنواني كلي است براي مفاهيم احساس و عقل و منطق و خرد و هوش و اراده. هدف اصلي اين سه مجلد بنا بر قول خود كوفمان، كمك به كشف ذهن مي‌باشد.” (صفحه 15 و 16). كوفمان نيز در مقدمه‌اي كه بر اين كتاب نگاشته مي نويسد:”آنچه من بدان توجه دارم معرفت نفس است، يعني هم معرفت ذهن خود و هم معرفت ذهن انسان در كل.”(صفحه 42). والتر آرنولد كوفمان در قسمت‌هاي مختلف اين كتاب به بررسي حيات و عقايد سه تن از انديشمنداني پرداخته كه سهمي شايان در كشف ذهن داشته‌اند. ذهن در همان معنايي كه كوفمان مورد توجه قرار مي‌دهد، نيازمند واكاوي و تحليل ژرفي است كه به زعم كوفمان همه فلاسفه از پس آن بر نيامده‌اند. گوته، كانت و هگل كه عنوان اصلي كتاب را نيز شكل داده‌اند، متفكراني هستند كه كوفمان در جلد اول به آنها پرداخته است. البته كوفمان ثابت مي‌كند كه كانت افكار بلندي داشت؛ ولي بد مي‌نوشت و هگل نيز قرباني شتاب در نوشتن شد. در اين ميان گوته به عنوان قهرمان اصلي نقش برجسته‌اي براي كوفمان دارد، زيرا فلسفه را با هنر عجين كرد و زيبايي را در بيان حقايق دخيل كرد و شجاعت را در صراحت و صداقت گفتار جست