کتاب «یادهای زندان» خطرت هفت سال دوران زندان فریبا (فائزه) ثابت در زندان‌های جمهوری اسلامی است. فریبا ثابت در سال ۱۳۶۲ با دختر هشت سالهٰاش، سحر، به زندان می‌رود و تا یک سال و نیم او را در کنار خود دارد. انتقال فریبا ثابت به زندان عادل‌آباد شیراز در سال ۱۳۶۵ از جالب‌ترین بخش‌های این کتاب است.
در بدو ورود به این زندان، فریبا متوجه می‌شود که «ممنوع‌الحرف مطلق» است. یعنی حتی اجازه‌ی سلام گفتن به کسی را ندارد. چند تن از دوستان قدیمی هم‌دانشکده‌ای را می‌بیند که رفتاری بیگانه با وی دارند. بعد‌ها یکی از آن‌ها سرگذشت غم‌انگیزشان را در آن جهنم برای فریبا تعریف می‌کند. فشار‌ها در این زندان به مراتب بیشتر از اوین و طاقت‌فرساست.