علی حاتمی سیاست و تاریخ را آن‌گونه که دوست می‌داشت بازخوانی و بازسازی کرده است، همچنان که به گفتۀ خودش کار او به‌عنوان یک هنرمند، نه تاریخ‌نگاری، که سناریونویسی متکی به وقایع تاریخ است. نویسنده در این کتاب با تمرکز بر فیلم کمال‌الملک و اشاره به برخی دیگر از آثار علی حاتمی به تحلیل و توضیح جهت‌گیری‌های تاریخی او و رویکردش در مواجهه با تجدد می‌پردازد. مجموعۀ یک فیلم، یک جهان مشتمل بر تک‎‌نگاری‎هایی‌ست دربارۀ فیلم‎های نامی و اثرگذار تاریخ سینما. در انتخاب این کتاب‎ها نه فیلم‎هایی خاص و سلیقه‎ای مشخص، بلکه اهمیت فیلم و کتاب مدنظر در اولویت است. هر کتاب از مجموعه می‎کوشد تا فیلم موردمطالعه‎اش را به وسعت یک جهان ببیند. از متن کتاب «حاتمی دیوانگی و بی‌خبری را در این جهان گناه‌آلود به هوشیاری ترجیح می‌دهد...آن‌چنان که برای درمان درد بی‌درمان آقا مجید ظروفچی، برادر بزرگ‌ترش حبیب‌آقا ظروفچی (جمشید مشایخی) را وامی‌دارد او را به‌جای بیمارستان به امامزاده داوود ببرد تا در پایان و زمانی که نعش مجید را افتاده از روی قاطر بر زمین می‌بیند، سوگمندانه بگوید: همۀ عمر دیر رسیدیم.»