علم موضوعی است که به شکلی روزافزون محور بحث‌‌های عمومی قرار می‌‌گیرد. نقش اقدامات علمی، مسئولیت‌های آن، روابط آن با نهادهای اجتماعی، سیاسی، دینی و اقتصادی و تدابیر اجرایی و قانونی مورد نیاز برای نظم بخشیدن به اکتشاف‌‌های علمی و نوآوری‌‌های تکنولوژیکی موضوع‌‌هایی است که هر روز با اهمیت و ضرورت بیش‌تری در دستور کارهای سیاسی و دولتی قرار می‌‌گیرد.جامعه‌‌شناسی علم نه‌‌تنها در بحث از این موضوع‌ها نقشی حاشیه‌‌ای بازی می‌‌کند، بلکه هنگامی که وارد بحث می‌‌شود نیز به شکلی بسیار ساده‌‌انگارانه با آن برخورد می‌‌شود. «نسبی‌‌گرایی» و «برساخت‌‌گرایی» و «علم‌‌ستیزی» برچسب‌‌های سرزنش‌‌آمیزی‌‌اند که در اغلب موارد برای طرد یک بخش کامل از پژوهش‌‌های بشری به کار می‌‌روند یا بالعکس به منظور ارتقای آن به جایگاه چالشی ایدئولوژیک بر ضد تحقیق به‌‌طور کلی یا، در افراطی‌‌ترین موارد، بر ضد توانایی آدمی در فهم واقعیتی که پیرامونش را احاطه کرده است.هدف یا حتی پیش‌‌فرض این کتاب دفاع از جامعه‌‌شناسی علم یا احیای آن در نظر دانشمندان و مفسران نیست. هدفِ بسیار متعادل‌‌ترِ این کتاب توصیف پاره‌‌ای از کارهای مهمی است که در پنجاه سال گذشته مشخصه این رشته بوده است. هدف از نگاشتن این کتاب تلاش برای نشان دادن این امر است که جامعه‌‌شناسی علم به یک رشته تحقیقاتی گسترده و متنوع با سرمایه‌‌ای از مطالعه‌‌های تجربی تبدیل شده است و حاوی بحث‌‌های درون‌‌رشته‌‌ای فراوانی است که اغلب با ناظران بیرونی نیز با جدیت به بحث گذاشته می‌‌شود.