حسن قاضی مرادی، از مترجمان و پژوهشگران عرصه ی جامعه شناسی، با نگاهی نوین و قابل تامل در کتاب کار و فراغت، به بررسی این دو جنبه ی مهم اجتماعی و ارتباط و پویایی آن در جامعه ی ایرانی پرداخته است. این رساله ی گسترده که همچون مقاله ای طویل از قاضی مرادی به انتشار رسیده، هم ماهیت کار و فراغت را مورد بررسی قرار می دهد و هم علت و چرایی آن را. هر کدام از این دو عنصر، بخش مهمی از هویت یک انسان را تشکیل می دهند و با پیشرفت تمدن و تکامل بشر، اهمیت آن ها بیش از پیش هویداست. کار به منزله ی یک اقدام هدف دار اجتماعی که رشد و پویایی فکری و عملی انسان را در بر دارد، برای انسان ایجاد حق و منزلت می کند. از سوی دیگر فراغت با پس زدن محدودیت ها وایجاد استقلال عمل، سبب خودانگیختگی شده و هر نوع پرداخت هنری، سیاسی، ورزشی، علمی و فرهنگی را شامل می شود.
آنچه در این کتاب بیش از همه مورد بررسی قرار گرفته، اشاره به اهمیت برقراری تعادل میان کار و فراغت می باشد. چون تنها از این طریق است که انسجام و یکپارچگی شخصیت و حیات فرد تضمین می شود و بدون برقراری پیوند میان اشتغال و تفریح، هم مقوله ی حق دچار اخلال شده وهم خودانگیختگی و استقلال فرد خدشه دار می شود. قاضی مرادی بحث می کند که چرا با وجود اهمیت هر دوی این موارد، در جامعه ی ایرانی پرداخت به هیچ کدام به درستی صورت نگرفته است و نه تنها جامعه از اشتیاق به کار و فعالیت برخوردار نیست بلکه زمانی هم برای فراغت به شکل درست خود تعیین نمی کند.