این کتاب را می توان از قویترین آثار قرن بیستم آلمان دانست و به خاطر همین قدرت و محبوبیت بود
که عده ای آن را کتاب انجیل نازی ها می نماند.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم: در سال ۱۹۲۴ آدولف هیتلر، هنگامی که به خاطر خیانت به کشور و رهبری یک توطئه مایه حکومت وقت به زندان افتاد و دوران محکومیت خود را در زندان لندربرگ گذراند، این کتاب را به منشی مخصوص خود که رودولف هس نام داشت و همراه او زندانی بود، دیکته کرد… کتاب «نبرد من» نوشته‌ «آدولف هیتلر» و ترجمه‌ «فرزانه طهماسبی» است. ناشر درباره‌ی این اثر آورده است: «نبرد من تنها کتابی است که انتشار آن در آلمان ممنوع است. آدولف هیتلر در این اثر دیدگاه‌های خود را تئوریزه کرده، اثری که مبنای برپایی حزب ناسیونالیسم (نازی) شد و جهان را درگیر مصیبتی همه گیر کرد. کتاب نبرد من مانیفست اندیشه‌های تمامیت‌ خواهانه‌ هیتلر است. اما چرا این سرجوخه سابق ارتش آلمان که اندکی ذوق نقاشی هم داشت به چنین افکاری ره جست؟» این کتاب از ۱۵ فصل تشکیل شده؛ «در خانه پدری»، «سال‌های تحصی و درد و رنج»، «مونیخ»، «تبلیغات جنگ»، «انقلاب»، «آغاز فعالیت سیاسی من»، «حزب کارگر آلمان»، «نژاد و مردم»، «شهروندان و اتباع دولت»، «تبلیغات و سازمان» و «حق دفاع از خود» عنوان برخی از فصل‌ها است. در پیشگفتار کتاب آمده است: «پاره‌ نخست این کتاب زمانی نوشته شد که نویسنده در دژی نظامی در باواریا زندانی بود. او چگونه راهی دژ شد و به چه دلیل؟ پاسخ به پرسش مهم است، زیرا این کتاب با رویدادهایی سر وکار دارد که نویسنده را دچار این گرفتاری کرد و به این دلیل که نویسنده زیر فشارهای عاطفی ناشی از وقایع تاریخی روزگار خود این کتاب را نوشته است. آن زمان، دوره‌ی خواری و تحقیر آلمان و تا حدودی ادامه‌ رویدادهایی بود که کما بیش در یک قرن گذشته رخ داده بود؛ این دوره از هنگامی آغاز می‌شود که ناپلئون امپراتوری کهن آلمان را تکه پاره کرد و سربازان فرانسوی تقریبا سراسر آلمان را به اشغال درآوردند.»