یونگر تقریباً به مدت یک سال به همراه سه تن از دوستان خود (یک عکاس جنگ و دو کهنه‌سرباز جنگ افغانستان) روی خطوط راه‌آهن ساحل شرقی سفر کرد. سفری برای تجربه‌ی استقلال فردی و درعین‌حال، تجربه‌ی وابستگی متقابل. فرار از پلیس راه‌آهن، خوابیدن زیر پل، آشپزی روی آتش و نوشیدن آب از نهر و رود سبب شد نوعی همبستگی منحصربه‌فرد بین این چهار نفر شکل بگیرد. یونگر در کتاب آزادی ترکیبی از گزارش یک سفر با دانش نخستین‌شناسی و استراتژی بوکس، تاریخ اعتصابات کارگری و شورشیان آپاچی، نقش زنان در جنبش‌های مقاومت و واقعیت بی‌رحمانه‌ی زندگی در مرز پنسیلوانیا را ارائه می‌دهد. آن‌چه از دل این نثر نفیس و زیرکانه بیرون می‌آید، بررسی قدرتمند همان میل بدوی است که ماهیت ما انسان‌ها را تعریف می‌کند.