آنتونیو گرامشی از فیلسوفان مارکسیستی است که نظریاتش چندان با نظریات مارکسیست‌های ارتدوکس زمانه‌اش همخوان نیست. رناته هالوب در کتاب آنتونیو گرامشی: فراسوی مارکسیسم و پسامدرنیسم از همین منظر به بررسی و تحلیل و معرفی آثار این فیلسوف پرداخته است. هالوب در این کتاب از نسبت دیدگاه‌های گرامشی با دیدگاه‌های متفکران مکتب فرانکفورت سخن می‌گوید و از اشتراک‌ دیدگاه‌های او و فرانکفورتی‌ها درباره مدرنیسم و صنعتی‌شدن. به اعتقاد هالوب این اشتراک و شباهت میان نظریات گرامشی و دیدگاه‌های متفکران مکتب فرانکفورت در حالی بوده که گرامشی و فرانکفورتی‌ها در عین اینکه همزمان به طرح نظریاتشان پرداخته‌اند، اما از دیدگاه‌های هم بی‌خبر بوده‌اند. هالوب در این کتاب از تفاوت دیدگاه‌های زیبایی‌شناختی لوکاچ و گرامشی در زمینه هنر و ادبیات سخن می‌گوید و از اینکه گرامشی برخلاف لوکاچ مدافع مدرنیسم بوده است. او همچنین به نظریه گرامشی درباره روشنفکر می‌پردازد و نیز با تحلیل نظریه او در باب سلطه و قدرت، این موضوع را پیش می‌کشد که نظریه گرامشی در این باره چقدر قابلیت دارد که دیدگاه‌های فمینیستی‌ای را که بعدها پدید آمدند در پرتوِ آنها درک و رابطه‌ای را میان این نظریات برقرار کنیم. هالوب به نسبت میان اندیشه‌های فوکو و گرامشی نیز پرداخته است. کتاب شامل دیباچه ویراستار انگلیسی و سه بخش است. بخش اول مقدمه است و دو بخشِ بعدی عبارتند از: «از رئالیسم تا مدرنیسم» و «فراسوی مدرن، فراسوی پسامدرن».