«ادبیات نمایشی در ایران» در سه جلد به ادبیات نمایشی در ایران از نخستین کوشش‌ها در این عرصه تا پایان دوره‌ی قاجار اختصاص یافته است. جمشید ملک‌پور برای بررسی تاریخ نمایش در ایران نخست به ذکر نمونه‌هایی از هر دوره‌ی تاریخی پرداخته است.
در این کتاب از نخستین کوشش‌ها در دوره‌های مختلف تاریخی ایران و آنچه که با عنوان نمایش در قالب‌هایی مانند شبیه‌خوانی ، تعزیه ، پرده‌خوانی، شاهنامه‌خوانی و کوشش‌هایی که در دوره‌ی صفویه برای به صحنه بردن نمایش‌هایی که از روی درام‌های مشهور اروپایی صورت گرفته بود ، نام برده شده است.
در جلد دوم این مجموعه ، به متون نمایشی ایرانی که در دوره‌ی مشروطیت و تحت تاثیر ترجمه‌های اروپایی صورت گرفته بود ، پرداخته شده است. در این دوره بسیاری از اندیشمندان بزرگ ایرانی برای بیان دیدگاه‌های خود در مورد جامعه به ترجمه و انتشار آثار ادبیات نمایشی غیر ایرانی پرداختند و محافلی برای به روی صحنه بردن این آثار به وجود آمد.
دوره‌ی مشروطیت یکی از پررنگ‌ترین دوره‌های تاریخ ادبیات نمایشی در ایران است و جمشید ملک‌پور هم یک جلد کامل را به بررسی آن اختصاص داده است.
سومین جلد از این مجموعه که به ادبیات نمایشی در دوره‌ی پهلوی  اول اختصاص دارد سی سال پس از نخستین مجلدات آن تالیف شده است. همچنین مولف قرار است در مجلدات بعدی به ادبیات نمایشی در ایران دوره پهلوی دوم و همچنین پس از انقلاب بپردازد.